تفاوت بین برنامه کسب و کار(Business plan) و مدل تجاری (Business model)
آیا میدانید که برنامه کسب و کار (Business plan) و مدل کسب و کار (Business model)دو مفهوم کاملاً متفاوت هستند. تفاوت این دو چیست؟
مدل کسب وکار یک مکانیسمی است که از طریق آن شرکت سود خود را تولید می کند در حالی که برنامه کسب و کار یا طرح توجیهی یک سندی است که استراتژی شرکت و عملکرد مالی مورد انتظار برای سالهای آینده را نشان می دهد. همانطور که مشاهده می کنید ، مدل کسب و کار در مرکز برنامه کسب و کار قرار دارد. مدل کسب و کار شرح می دهد که چگونه شرکت در زنجیره ارزش صنعت خود قرار دارد و چگونه روابط خود را با تأمین کنندگان ، مشتریان و شرکای خود به منظور تولید سود بیشتر سازمان می دهد. بیزینس پلن یا طرح توجیهی، این موقعیت را در یک سری اقدامات استراتژیک قرار می دهد و تأثیر مالی آنها را کم می کند.
نمونه هایی از مدل های تجاری
در اینجا چند نمونه از متداول ترین مدل های کسب و کار آورده شده است:
تولید، تبلیغات، کمیسیون، اشتراک، ابونمان، فریمیوم، تجهیزات جانبی
مدل تجاری تولید:
این مدل، اساسی ترین مدل از مدل های کسب و کار است، این شرکت محصولات و خدماتی را که تولید می کند به فروش می رساند. برای اینکه این مدل کسب و کار قابل دوام باشد ، شرکت نیاز به فروش کافی برای تأمین هزینه های تولید ، توزیع و ذخیره سازی خود دارد.
مدل کسب و کار تبلیغاتی:
در اینجا هدف از این کار ایجاد درآمد با فروش فضای تبلیغاتی است. در اینترنت این مدل بر اساس نوع تبلیغات قابل تقسیم است:
CPM (cost per thousand)(هزینه هر هزار): تبلیغ کننده مبلغ ثابت را برای هر ۱۰۰۰ برداشت به مبلغ ثابت پرداخت می کند.
CPC (cost per click)(هزینه برای هر کلیک): تبلیغ کننده هر بار که کسی روی تبلیغ، کلیک کند به ناشر هزینه پرداخت می کند.
CPA (cost per action) (هزینه برای هر عمل): تبلیغ کننده هربار که یک اقدام خاص انجام می شود، هزینه پرداخت می کند. یک عمل می تواند به عنوان مثال فروش باشد. مقدار هزینه
می تواند ثابت باشد یا به عنوان درصدی از مقدار عمل تنظیم شود.
این مدل کسب و کار در حال حاضر کمی پیچیده تر از تولید است با توجه به اینکه شرکت ابتدا باید به منظور ایجاد مخاطب بزرگ سرمایه گذاری کند تا بتواند تبلیغ کننده را به خود جلب کند.
مدل تجاری مبتنی بر کمیسیون (یا توزیع):
این شرکت به عنوان یک واسطه بین فروشنده و خریدار عمل می کند، این مدل تجاری به طور کلی نسبت به دو مدل قبلی، ریسک کمتری دارد زیرا سطح سرمایه گذاری مورد نیاز می تواند حداقل باشد، بنابراین سود کمتری نیز خواهد داشت.
مدل کسب و کار اشتراک:
شرکت در فواصل منظم درآمد خود را از مشتریان خود دریافت می کند. این مدل کسب و کار یک مزیت بارز دارد: شرکت از قبل می داند که چه مقدار درآمدهای خود را تولید می کند.
مدل تجاری فریمیوم
این شرکت ۲ نسخه از محصول خود را ارائه می دهد. یک نسخه رایگان با مجموعه محدودی از ویژگی های هدف یا افزایش آگاهی در مورد محصول و یک نسخه ای که باید هزینه پرداخت شود ، از این طریق می توان در مرحله اول کاربرای بسیاری را مجذوب کرد.
مدل تجاری لوازم جانبی
در این مدل، شرکت یک محصولی را به صورت رایگان یا با قیمتی نزدیک به هزینه تولید خود ارائه می دهد و سود فروش لوازم جانبی را به دست می آورد. نمونه کلاسیک این مدل تجاری فروش تیغ های تیغ است: تیغ ها به هیچ وجه فروخته نمی شوند اما شما مجبور هستید که مرتباً پره های گران قیمت بخرید تا بتوانید از آن استفاده کنید.